Chcesz dowodów? Dowodem jest istnienie tak pięknego i harmonijnego świata, przecież nic nie powstaje z niczego. Dowodem jest również człowiek jego wiara, miłość, nadzieja, dobroć to wszystko nie są przecież zwierzęce instynkty.

Nie zgadzam się z tobą. Świat mógł powstał przecież samoistnie, piękno natomiast jest tak samo względne jak wszelkie ludzkie uczucia które są tylko rozbudowaną formą zwierzęcych instynktów. Zauważ, iż życie i jego ewolucja to jeden wielki chaos, oparty o przypadek - reasumując - w życiu możemy polegać tylko na sobie, a rządzi nim tylko i wyłącznie przypadek - nic więcej.

Jeśli założymy iż to co mówisz to prawda wówczas ludzkie życie jest pozbawione sensu, wszelkie normy moralne są zbędne i niepotrzebne, bez duszy, nadziei na wieczne życie, miłości Boga, bez tego wszystkiego świat pogrążyłby się w chaosie.

Od pilnowania porządku i prawa jest kodeks prawny i odpowiednie służby, ostatecznie jednak to wszędzie panuje chaos, głód, nienawiść. Ponadto jeżeli założymy, iż Bóg naprawdę istnieje to dlaczego na świecie jest tyle zła i niegodziwości, czy znaczy to iż po stworzeniu świata Bóg zajął się swoimi sprawami?

No cóż wszędzie potrzeba jest równowaga, dobro jest nierozłączne ze złem, tak samo jak życie i śmierć, choroba i zdrowie, porządek i chaos bez jednego nie może istnieć drugie. Bóg z jego niepoliczalną miłością nie może przecież zachwiać równowagi. Zauważ nadto, iż mrówka nie jest w stanie zrozumieć człowieka, mimo iż różnica między człowiekiem a Bogiem jest nieskończenie większa niż różnica między mrówką a człowiekiem.

Po pierwsze to Bóg jest tylko tworem umysłów ludzi obawiających się śmierci, czy mających nadzieję na ostateczną sprawiedliwość - to prawda nie jestem w stanie zrozumieć intencji Boga ponieważ takowa nie istnieje tak samo jak sam Bóg. Równowaga natomiast jest zachowywana przez przypadek, który rządzi tym światem, możemy przyjąć iż Bogiem to przypadek. Pozbawiona uczuć mechanika prawdopodobieństwa.

Nieprawda, Bóg jest istotą doskonałą, jego miłość i miłosierdzie jest bezgraniczne i nieskończone. Nigdy nie zgodzę się na wizję Boga zdegradowanego do roli przypadku. Przecież najlepszym dowodem jest ludzka dusza. Na pewno wierzysz chociaż w ten aspekt ludzkiego istnienia.
Czy zastanawiałeś się kiedyś co się z tobą stanie kiedy twoje życie się skończy?

To proste po śmierci czeka mnie to samo co przed moim narodzeniem.

Czy naprawdę w to wierzysz? Jeśli tak, to czy nie przeraża cię fakt, iż wszystko co osiągnąłeś, wszelkie trudy i przeciwności, które pokonałeś, wszystko czego się nauczyłeś to wszystko któregoś dnia przestanie istnieć? Powiedz?

Oczywiście że nie, wszystko kiedyś się kończy - jeszcze się tego nie nauczyłeś? Teraz ty mi odpowiedz, czy miałeś jakiekolwiek problemy, rozterki, wątpliwość, jakiekolwiek negatywne odczucia przed twoim narodzeniem, czy narzekałeś na swoją sytuację, czy było ci źle w takowym stanie nieistnienia? Zastanów się nad swoimi przekonaniami, mogą Cie poprowadzić na bezdroża idei, których do końca nie znasz i nie rozumiesz.

Nie odpowiem na to pytanie, gdyż jest ono bezcelowe. Przecież życie nie jest udręką, życie jest piękne, nie mogę więc porównywać nieistnienia do najważniejszego daru Boga jakim jest życie.

Życie nie jest darem, życie jest zwykłym zjawiskiem. Jego powstanie jest ciekawym zjawiskiem z naukowego punktu widzenia, lecz nic ponadto.

Nie widzisz iż twoje założenia są błędne, żal mi ciebie - wszędzie szukasz logicznego wytłumaczenia, nigdy nie doświadczysz wyższych uczuć, twoją wiedzą zagradzasz sobie drogę do Boga i poznania prawdy.

Nie, to ja współczuję tobie jesteś otumaniony wiarą niczym narkotykiem, racjonalny i logiczny tok myślenia zastąpiłeś bezgraniczną wiarą, która prowadzi cię tylko do obłędu.

Moi drodzy! Po co zawracacie sobie głowę tą bezowocną dyskusją, jesteście tak mocno ograniczeni murami swojej wiedzy i wiary, iż nie dostrzegacie prawdy.

Jaka jest ta prawda?.. Czy możesz to szerzej wyjaśnić?

No właśnie. Powiedz nam skoro zabierasz swój głos w tej sprawie.

I co? Dziesięć lat szukasz języka w gębie? Xd

Minęło dziesięć lat i chcę się wypowiedzieć. Dzień dobry, jestem ateistką. Definitywną oraz nieodwołalną, ale nie należę do walczących. Ja nie wierzę, natomiast nie zaprzeczam, że jakiś Bóg istnieje - jeśli istnieje, po prostu w niego nie wierzę. Bo wydaje mi się nielogiczny. Życie jest piękne właśnie dlatego, że jest wyjątkowe i niepowtarzalne tak, jak każdy człowiek. Nie obchodzi mnie, w jaki sposób powstawało życie. Chcę je przeżyć na maksa. Spróbować wszystkiego, zobaczyć świat, polecieć w kosmos, pomagać ludziom. Einstein powiedział: "Tylko życie poświęcone innym jest warte przeżycia", więc zamiast się kłócić, chcę po prostu żyć.

Forum filmowe nie jest dobrym miejscem na debaty o istnieniu Boga, tutaj pojawiają się ludzie, którzy są fanami kina i seriali a są wśród nich i wierzący i niewierzący.